Żołnierze Niepodległej (II)

Kazimierz Zduńczyk urodził się 2 marca 1899 r. Mieszkał w Skolimowie przy ul. Deotymy 10. Jego rodzicami byli Jan i Anna. 

Kazimierz Zduńczyk. Foto ze zbiorów Józefa Hertla

   Walczył w I wojnie światowej. Służył w armii carskiej, przez moment był u bolszewików. Żołnierskie tułacze życie doprowadziło go na północ Rosji. Tutaj w 1918 r. walczył w polskim oddziale Murmańczyków (potoczna nazwa formacji walczącej w latach 1918–1919 przeciwko bolszewikom w rejonie Murmańska i Archangielska na północy Rosji). W połowie września 1919 r. polska formacja została ewakuowana do Archangielska i przez Anglię dotarła w grudniu 1919 r. do Polski. Po powrocie do Polski natychmiast zostali włączeni do walk. 

Ćwiczenia w rejonie Murmańska. Stoi Kazimierz Zduńczyk.
 Ilustracja z "Tygodnika Ilustrowanego" nr 1 z 1920 r.

   W styczniu 1920 r. Batalion Murmańczyków wszedł w skład nowo sformowanego 64 Grudziądzkiego Pułku Piechoty (od 1938 r. 64 Pomorski Pułk Strzelców Murmańskich) jako jego 3. batalion. Zduńczyk wraz ze swoim batalionem na wiosnę 1920 r. wziął udział w bitwie o Ukrainę, następnie w kontruderzeniu znad Wieprza w ramach bitwy warszawskiej.

    W 1939 r. pułk walczył w składzie 16 dywizji piechoty. Brał udział w walkach nad Bzurą. Po przegranej kampanii Zduńczyk znalazł się w konspiracji. Wstąpił do Związku Polski Niepodległej (od kwietnia 1940 r. Kadra Polski Niepodległej). W maju 1943 r. w AK. Żołnierz Obwodu VII AK "Obroża" Rejon V "Gątyń". W okresie wrzesień 1941 r. - styczeń 1944 r. zastępca dowódcy plutonu, od stycznia 1944 r. dowódca 1705 plutonu. Za zasługi bojowe został odznaczony m.in. Krzyżem Walecznym. Zmarł 11 kwietnia 1987 r. Pochowany został na skolimowskim cmentarzu. 

Kazimierz Zduńczyk. Foto ze zbiorów Józefa Hertla