Mija właśnie 110 lat od urodzenia i 80 lat od śmierci jednego z laureatów Konkursu Chopinowskiego.
 |
| Bolesław Kon. Zdjęcie ze zbiorów NAC |
Bolesław Kon urodził się 9 grudnia 1906 r. w Warszawie, w rodzinie w której nie było tradycji muzycznych. Podczas I wojny światowej uczył się w Konserwatorium Moskiewskim u Konstantego Igumnowa. W latach 1924–1928 studiował w Polsce: w Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (klasy Bolesława Domaniewskiego i Aleksandra Michałowskiego) i w Konserwatorium Warszawskim (klasa Zbigniewa Drzewieckiego). Następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie w latach 1929–1931 był profesorem w klasie fortepianu w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego. W tym czasie koncertował także w wielu miastach Polski. W 1932 r. wziął udział w II Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina. Dotarł do finału, gdzie zajął III miejsce. Otrzymał też nagrodę dla najlepszego Polaka w konkursie.
 |
| Bolesław Kon przy fortepianie. Zdjęcie ze strony pl.chopin.nifc.pl |
W 1933 r. zwyciężył w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Wiedniu. Występował w Polsce i wielu krajach europejskich (Francja, Holandia, Włochy, Rumunia, Austria i Węgry). W jego repertuarze były utwory m.in. Siergieja Rachmaninowa i Fryderyka Chopina. 10 czerwca 1936 r. popełnił samobójstwo w Warszawie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz